Arbeit, arbeit, arbeit...

Zo daar ben ik weer. Heb net even mijn laatste verslag doorgelezen om te kijken waar ik ook alweer gebleven was. Want we zitten inmiddels alweer een week in het nieuwe jaar en mijn laatste verslag dateert van 18 december.

Laat ik beginnen met iedereen een voorspoedig 2012 te wensen! Zoals ik al voorspeld had, heb ik de afgelopen 3 weken totaal geen tijd gehad om iets van mij te laten horen. Na 18 december kwamen de eerste gasten voor de wintersport binnendruppelen. Gedurende de week werd het steeds drukker, tot de grote piek met kerst en de afgelopen dagen. Waarin het hotel helemaal vol zat.

In het hotel heb ik dan ook de afgelopen 3 weken elke avond in het restaurant gestaan. Ja ja, ik ben inmiddels een volleerd kelnerin. Het geluk is dat de meeste gasten op basis van halfpension zitten en het menu voor het grootste gedeelte al bepaald is. Desalniettemin was het de eerste dagen voor mezelf hard bijbenen. Zeker omdat er een zwaar personeelstekort is, waardoor wij het in het restaurant erg druk hebben. Inmiddels gaat het serveren mij aardig af, maar alsnog komen we veel mensen te kort waardoor het gewoon de hele avond rennen en vliegen blijft.

Naast het werk in het hotel, ben ik natuurlijk ook in de skischool Akiv geweest ;) In mijn vorige verslag schreef ik over een vakantie gevoel, bij het lesgeven aan de Engelse meiden. Nou dit gevoel ging al snel weg toen ik de week erna met 8 Nederlandse koters zat opgescheept. In principe een hele leuke week gehad, buiten het geruzie wie er achter mij mocht skiën, gekoei bij het eten, kids helpen skies uit elkaar halen en aandoen en hun schoenen sneeuwvrij maken, gesprekken met de ouders en meer van dat soort toestanden... Maar aan het einde van de week, keek ik toch met een tevreden blik terug. Ook voelt het zeker als een eer als kinderen bijboeken, omdat ze het zo leuk vonden.

Dat was week 1 lesgeven. Daarna kwam week 2. Deze keer geen Nederlandse kids, maar alleen maar Duitse. Gelukkig, dacht ik, eindelijk iets beschaafdere kids. Maar dit bleek een illusie. Duitse kinderen zijn net zo erg als Nederlandse... Ook deze keer kwam het thema 'wie mag er achter de skijuf skiën' weer vaak boven. En toen zelfs het doordraai systeem niet werkte, ben ik maar een tandje harder gaan skiën zodat ze tijdens het skiën in ieder geval hun mond hielden. Maar ook aan het einde van deze week, kon ik weer tevreden terugkijken. Gelukkig komen er nu rustigere weken aan en zijn er minder kinderen.

De feestdagen zijn dit jaar een beetje aan mij voorbij gegaan. Ik werkte elke dag van 9 tot half 5 in de skischool en dan van 5 tot 12 uur in het restaurant. Ik had niet eens door welke dag het was. Alleen oud en nieuw heb ik bewust meegemaakt. 2 dagen van te voren kregen ik en Esma te horen dat wij voor het entertainment moesten zorgen. Maar aangezien we geen tijd hadden om wat voor te bereiden, zijn Esma en ik 's avonds verkleed gegaan als skileraren en hebben we schnapps uitgedeeld en gezorgd dat de mensen lekker losjes werden. Jaja er werd zelfs hier en daar een dansje gewaagd.

De dag na oud en nieuw, moesten we ons gewoon weer melden in de skischool. Maar helaas was er geen werk voor ons en waren we daardoor genoodzaakt om vrij te skiën, samen met Esma's moeder die inmiddels ook was aangekomen in Hinterglemm.

Dan nog een paar korte feitjes over de afgelopen weken:

- Er is een hotel in het centrum van Hinterglemm afgefikt. Groot nieuws, maar ik zag het pas de volgende dag vanuit de gondel.

- Ben nog een dagje wezen boarden en apres skiën met Yvonne. Oud collega van Snowsports. Super gezellig!!! Het mindere was dat de hotelkamer waarin ik wilde crashen die nacht, stiekem toch bezet bleek. Maar het is allemaal goed gekomen, dankzij het sleutelbord van Lukashansl!

- Ik maarliefst 1 middagje geapresskied heb in de Goasstall en ik daarna zittens op m'n snowboard nog 100 meter naar beneden gerodeld ben. Hoe ik dat overleefd heb, geen idee!

- Het heeft hier onwijs gestormd. Hierdoor ben ik bijna met kinderen en al van de berg afgeblazen.

- Ik heb vast nog wel mee beleefd, maar dit ben ik inmiddels alweer vergeten...


Hoe leuk bovenstaande ook allemaal klinkt. Er zijn de afgelopen dagen ook een hoop nare dingen gebeurd. Helaas kan ik hier niet te veel over uitwijden, maar er zijn dingen in het hotel gebeurd waardoor ik twijfel om daar nog te blijven werken. Onderstaande link (bovenste recensie) omschrijft een beetje de situatie: http://www.zoover.nl/oostenrijk/salzburg/saalbach-hinterglemm-leogang/sandton-residenz-hochalm/hotel

to be continued...

Verder is iedereen in het hotel op dit moment er moe, aangezien we heel veel overuren gemaakt hebben. Ook zijn we allemaal verkouden en staan we op het randje van instorten. Gelukkig schijnt het volgende week minder druk te worden en kan ik me hopelijk aan mijn 30 uur houden, in plaats van 50 uur...

Het sneeuwt op dit moment al bijna 3 dagen onophoudelijk. Dus hopelijk morgen weer een vrij dagje en dan de poeder opzoeken hier.

Voor nu weer even genoeg. Ik hoop snel weer iets positiever nieuws te kunnen schrijven vanuit het hotel!