Happy New Year!
Door: Marita
Blijf op de hoogte en volg Marita
22 Januari 2013 | Oostenrijk, Hinterglemm
150.858 hoogtemeters, 425 liften, 43 skidagen en 734,2 piste kilometers ben ik nu verder sinds mijn vertrek uit Nederland. Ik zeg, hoogste tijd voor een nieuwe blog!
Waar was ik ook alweer gebleven? Pfff, owja bij kerst, wat inmiddels alweer bijna een maand geleden is. Veel van de drukke kerstweken kan ik me niet herinneren. Ik merk toch dat dit jaar de dingen gewoon zijn geworden, waar ik vorig jaar nog mijn ogen uit keek. Kerstdinner was een drama en zo ook het Nieuwjaars dinner. Alles ging veel te traag en veel klagende gasten. Ik snap niet hoe ze na het kerstdinner geen lering getrokken hebben en zo ook het Nieuwjaars dinner in de soep hebben laten lopen. Ik wil niet veel zeggen, maar ik heb volgens mij na een half jaartje Vanenburg meer banqueting ervaring dan zij allemaal bij elkaar. Maar goed wie ben ik...
Verder gaat alles in het hotel zo zijn gangetje. Na de drukke weken werd er weer orde op zaken gesteld. En in het restaurant loopt vrijwel alles op rolletjes. Een groot voordeel dit jaar is dat het eten lekker is. Hier kregen we vorig jaar nog veel klachten over, maar dit jaar is de kritiek lovend. Alleen over de grootte van de porties valt nog te twisten. Iets wat ik wel begrijp, want het is niet bepaald veel. En zeker na een intesieve dag skiën, wil je toch je buikje rond eten. Alleen is dit voor kok en de manager, die vrijwel nooit skiën, blijkbaar niet echt logisch. Maar goed, na veel gedoe zijn de porties geloof ik nu iets vergroot. Dus daar nu ook geen klachten meer over. Over het personeelseten zal ik niet teveel uitwijden, het is af en toe goed, maar ook af en toe niet... Gelukkig heb ik altijd nog mijn eigen voorraadje :)
Dan over het skiën. Na de week met ulta goede kindjes, heb ik een week privé gehad. Geloof ik.... Klinkt heel erg, maar ik weet het gewoon niet meer. Weet wel dat ik de week erna volwassenen gehad heb en daarmee de eerste dag een bar avontuur beleefd heb. Ik was namelijk 's ochtends met mijn groepje onderweg naar de oefenlift en halverwege kwam ik een collega tegen die 2 van zijn leerlingen bij mij dropte. De dag was al met wat vertraging begonnen, maar hierdoor begonnen we pas echt laat. In de middagspauze besloot ik om in de namiddag de gok te wagen en de berg op te gaan. Alleen hadden de 2 "volwassenen"die ik van mijn collega erbij had gekregen, geen liftpas. Nu wist ik wel dat de 2 wat oudere kinderen waren van onder de 18. Maar toen ik met ze de liftpas ging halen, bleken ze 10 en 14!! Terwijl de rest van de groep boven de 30 waren. Beetje raar dat ze uberhaubt in een volwassen groep zaten, maar goed. Eenmaal boven aangekomen, was het weer niet echt top. Het waaide behoorlijk en het zicht was slecht. Maar goed, ik met goede moed op pad. Maar al na de eerste 2 honderd meter, werd het jongetje van 10 (die er dus uitzag als 14) erg bang. Wat resulteerde in een helse afdaling, waarbij ik hem tussen mijn benen naar beneden heb moeten begeleiden. Geloof dat hij net zo zwaar woog als ik zelf. En bovendien kon ik geen aandacht geven aan de rest van mijn groepje. Gelukkig begrepen ze het wel, maar ik heb er toch een nachtje van wakker gelegen. Hoe kon me dit nou overkomen?? Ik heb wel eens mensen gehad die erg angstig werden, maar deze jongen kon zich gewoon niet meer bewegen van angst...
De rest van de week was gezellig en ik hoefde maar tot donderdag te werken. Dus eindelijk een keertje vrijdag én zaterdag vrij. In het hotel was ik ook vrijdag, zaterdag en zondag vrij. Het leek wel eventjes vakantie :) Ben ook amper in het hotel geweest en heb lekker veel geskied. De rest van de week ook alleen maar 's ochtends les gegeven. Ideale week om helemaal bij te tanken, want in februari gaat het weer los!
Op dit moment geef ik 2 Zweden en 1 Rus les. Ze kunnen allemaal geen Engels en geen Duits, laat staan Nederlands.... Het betere handen en voeten werk, moet er dus aan te pas komen. Gelukkig gaat dit vrij makkelijk met skiën :) Hoewel het wel apart is om gewoon een hele dag vrijwel niets te zeggen...
Naast het hotel en het skiën gaat eigenlijk alles wel z'n gangetje. We hebben op z'n tijd een feestje hier en daar, maar verder houden we het rustig. Ik ben een beetje aan het nadenken over wat ik in de zomer wil gaaan doen. Dit wordt mij namelijk vrijwel elke week gevraagd door gasten, maar ik moet ze het antwoord schuldig blijven. Ik heb geen idee... Ik heb net een blog gelezen van collega's hier in het hotel die de afgelopen 10 maanden op wereldreis zijn geweest. Ik moet zeggen, dat reizen lijkt me wel wat! Maar aan de andere kant klinkt het hebben van een leuke baan ook erg aantrekkelijk. In ieder geval genoeg stof om over na te denken de komende maand. Tips zijn trouwens altijd welkom!
adíos!
Waar was ik ook alweer gebleven? Pfff, owja bij kerst, wat inmiddels alweer bijna een maand geleden is. Veel van de drukke kerstweken kan ik me niet herinneren. Ik merk toch dat dit jaar de dingen gewoon zijn geworden, waar ik vorig jaar nog mijn ogen uit keek. Kerstdinner was een drama en zo ook het Nieuwjaars dinner. Alles ging veel te traag en veel klagende gasten. Ik snap niet hoe ze na het kerstdinner geen lering getrokken hebben en zo ook het Nieuwjaars dinner in de soep hebben laten lopen. Ik wil niet veel zeggen, maar ik heb volgens mij na een half jaartje Vanenburg meer banqueting ervaring dan zij allemaal bij elkaar. Maar goed wie ben ik...
Verder gaat alles in het hotel zo zijn gangetje. Na de drukke weken werd er weer orde op zaken gesteld. En in het restaurant loopt vrijwel alles op rolletjes. Een groot voordeel dit jaar is dat het eten lekker is. Hier kregen we vorig jaar nog veel klachten over, maar dit jaar is de kritiek lovend. Alleen over de grootte van de porties valt nog te twisten. Iets wat ik wel begrijp, want het is niet bepaald veel. En zeker na een intesieve dag skiën, wil je toch je buikje rond eten. Alleen is dit voor kok en de manager, die vrijwel nooit skiën, blijkbaar niet echt logisch. Maar goed, na veel gedoe zijn de porties geloof ik nu iets vergroot. Dus daar nu ook geen klachten meer over. Over het personeelseten zal ik niet teveel uitwijden, het is af en toe goed, maar ook af en toe niet... Gelukkig heb ik altijd nog mijn eigen voorraadje :)
Dan over het skiën. Na de week met ulta goede kindjes, heb ik een week privé gehad. Geloof ik.... Klinkt heel erg, maar ik weet het gewoon niet meer. Weet wel dat ik de week erna volwassenen gehad heb en daarmee de eerste dag een bar avontuur beleefd heb. Ik was namelijk 's ochtends met mijn groepje onderweg naar de oefenlift en halverwege kwam ik een collega tegen die 2 van zijn leerlingen bij mij dropte. De dag was al met wat vertraging begonnen, maar hierdoor begonnen we pas echt laat. In de middagspauze besloot ik om in de namiddag de gok te wagen en de berg op te gaan. Alleen hadden de 2 "volwassenen"die ik van mijn collega erbij had gekregen, geen liftpas. Nu wist ik wel dat de 2 wat oudere kinderen waren van onder de 18. Maar toen ik met ze de liftpas ging halen, bleken ze 10 en 14!! Terwijl de rest van de groep boven de 30 waren. Beetje raar dat ze uberhaubt in een volwassen groep zaten, maar goed. Eenmaal boven aangekomen, was het weer niet echt top. Het waaide behoorlijk en het zicht was slecht. Maar goed, ik met goede moed op pad. Maar al na de eerste 2 honderd meter, werd het jongetje van 10 (die er dus uitzag als 14) erg bang. Wat resulteerde in een helse afdaling, waarbij ik hem tussen mijn benen naar beneden heb moeten begeleiden. Geloof dat hij net zo zwaar woog als ik zelf. En bovendien kon ik geen aandacht geven aan de rest van mijn groepje. Gelukkig begrepen ze het wel, maar ik heb er toch een nachtje van wakker gelegen. Hoe kon me dit nou overkomen?? Ik heb wel eens mensen gehad die erg angstig werden, maar deze jongen kon zich gewoon niet meer bewegen van angst...
De rest van de week was gezellig en ik hoefde maar tot donderdag te werken. Dus eindelijk een keertje vrijdag én zaterdag vrij. In het hotel was ik ook vrijdag, zaterdag en zondag vrij. Het leek wel eventjes vakantie :) Ben ook amper in het hotel geweest en heb lekker veel geskied. De rest van de week ook alleen maar 's ochtends les gegeven. Ideale week om helemaal bij te tanken, want in februari gaat het weer los!
Op dit moment geef ik 2 Zweden en 1 Rus les. Ze kunnen allemaal geen Engels en geen Duits, laat staan Nederlands.... Het betere handen en voeten werk, moet er dus aan te pas komen. Gelukkig gaat dit vrij makkelijk met skiën :) Hoewel het wel apart is om gewoon een hele dag vrijwel niets te zeggen...
Naast het hotel en het skiën gaat eigenlijk alles wel z'n gangetje. We hebben op z'n tijd een feestje hier en daar, maar verder houden we het rustig. Ik ben een beetje aan het nadenken over wat ik in de zomer wil gaaan doen. Dit wordt mij namelijk vrijwel elke week gevraagd door gasten, maar ik moet ze het antwoord schuldig blijven. Ik heb geen idee... Ik heb net een blog gelezen van collega's hier in het hotel die de afgelopen 10 maanden op wereldreis zijn geweest. Ik moet zeggen, dat reizen lijkt me wel wat! Maar aan de andere kant klinkt het hebben van een leuke baan ook erg aantrekkelijk. In ieder geval genoeg stof om over na te denken de komende maand. Tips zijn trouwens altijd welkom!
adíos!
-
22 Januari 2013 - 19:43
Simon Hiemstra:
Hoi Marita, leuk om je verhaal te lezen en ik merk dat je alles onder controle hebt. -
22 Januari 2013 - 20:01
Brillie Billie :
Tip... Eerst feesten met mij, voor je verder kan kijken. Daar leer je namelijk het meest van... Inzichtelijk leren ;). Tot snel. X -
22 Januari 2013 - 20:06
Ma:
Hey Marita
Hoe bijzonder is dat , om twee bloggen te lezen van twee dochters , ver weg.
Blij dat je allebei je mannetje staan. Ben trots op jullie! Liefs mapa
God bless you both
-
23 Januari 2013 - 11:29
Zeger:
Leuk om weer wat van je te horen. Je blijkt ook nog een goede schrijfster te zijn:). Misschien iets in de journalistiek?
Wij hopen volgende week weer te genieten van Beiers eten en sneeuw.
Succes verder.
Groetjes Zeger en Gerie -
02 Februari 2013 - 19:41
Marianne Heinen:
He Marita,
Ik had net reisverslagen van je zusje zitten lezen, dus dacht.... kan natuurlijk niet die van jou overslaan.......
Als je tips over je nabije toekomst wil, ben je (voor je familie althans) bij ons op het verkeerde adres.... : Ga op wereldreis! Werken kan je je hele leven nog! Tussendoor wat kiwi's plukken om je van een dagelijkse boterham te voorzien.
Ik zou er eigenlijk zelf niet aan moeten denken als een van onze kinderen een jaar weg zou gaan, maar begrijp het wel....
Ach.... en anders is er vast wel weer een klein baantje in Amsterdam he?!
Groet van ons allemaal en pas goed op jezelf!
Jorrit, Marianne en kids
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
