Van papierwinkel naar Delfts Blauw Winkel

Bon tardi vanuit de carribean!

Zo, daar zit ik dan op de porch. Ze zeggen 'time flies, when you're having fun', maar time flies ook, if you're working hard! Het is namelijk alweer weekend en de eerste werkweek zit erop.

Dinsdagochtend vroeg vertrok ik vanuit Amsterdam naar Schiphol. Daar trof ik Mattanja, het meisje die ons een half jaar gaat helpen hier. Samen checkten we onze koffers in en kwamen we ruim op tijd aan bij de gate. Een uurtje later zaten we in het vliegtuig en stegen we op richting het zonnige zuiden. 12 uurtjes vliegen met een tussenstop op Sint Maarten. Mattanja heeft 3/4 van de route geslapen en ik heb me vermaakt met een filmpje en het vinden van een goede slaappositie, die ik uiteraard niet vond...

De tussenstop op Sint Maarten was wel leuk. Het is de beroemde landingsbaan bij het strand. De mensen die daar staan kunnen het vliegtuig bijna aanraken. Dit levert de meest spectaculaire beelden op (zoek op landingsbaan SXM, op youtube). Dit staat zeker nog op mijn lijstje om te gaan doen in de tijd dat ik hier zit.

Maar goed, na een uurtje stil staan en 1,5 uur vliegen kwam Dushi eiland in zicht. Voordat we het wisten stonden we aan de grond en mochten we voet aan wal zetten. Toen we in de rij stonden voor immigratie, was ik toch even ontzettend blij dat ik KLM de dag ervoor had gebeld en gevraagd had om stoelen voorin het vliegtuig. De rijen zijn zo lang daar, ik gok dat we met plaatsen achterin het vliegtuig met kerst daar nog hadden gestaan.

Afijn, koffertjes ophalen, huurautootje regelen en zo zaten we een uurtje later in de auto opweg naar ons huis voor de komende tijd. Joni, onze andere collega had ons opgewacht bij de autoverhuur en begeleidde ons via de supermarkt naar het park. Erg fijn om iemand voor je te hebben rijden die weet waar je heen moet. Verkeersborden zijn hier namelijk zeldzaam en verkeersregels nog zeldzamer.

Het huis is van alle gemakken voorzien en daar ben ik erg blij om. 's avonds hebben we gelijk gebqqt bij Joni, heerlijk om even een verzorgde maaltijd te krijgen na zo'n eind vliegen. Ik was inmiddels helemaal gesloopt en we zijn die avond dan ook op tijd naar bed gegaan. Om na een paar uurtjes weer wakker te worden van vechtende honden voor het huis. Oops, ook dat hoort dus bij het eiland. Gelukkig heb ik ze na deze nacht niet meer zo erg gehoord.

Met een jetlag kroop ik dan maar achter m'n computer, want ja het werk gaat gewoon door. Het fijne aan het warme weer is, is dat ik totaal geen moeite heb met het uit bed komen. Beter nog, je eigenlijk niet eens blijven in liggen als je weet dat je lekker buiten in de wind kan zitten. Dus zit ik dan ook geregeld op de porch in de wind en uit de zon. Ideaal!

De dagen na onze aankomst waren gevuld met een schema van afspraken, afspraken en afspraken. Waarbij ik dacht dat ik alles goed had voorbereid in Nederland, maar dat werd al snel een illusie toen we bij de eerste afspraak aankwamen. De mevrouw met wie ik een afspraak had, was er die dag niet en iemand anders nam haar honneurs waar. Dus ik alle documenten overhandigen, maar aan haar eerst blik zag ik meteen dat er iets mis was. Ik had blijkbaar een verouderd fomulier opgestuurd gekregen. Hoofdschuddend liep ze weg om mij het juiste formulier te zoeken. Toen ik deze kreeg, zag ik eigenlijk direct al dat ze me precies hetzelfde formulier gaf, maar dan dubbelzijdig geprint. Ik probeerde dit uit te leggen, maar het kwam niet helemaal over. Dit deed me denken aan een beroemde uitspraak van L. van Gaal. 'Ben ik nou zo slim, of ...' Maar goed, aangezien ik ook nog een ander formulier mistte heb ik er maar geen drama van gemaakt. Met onverrichte zaken dus maar weer terug, om dat andere formulier in te vullen en achter de vestigingsvergunning aan te gaan.

Vestigingsvergunning, ja, dat was het magische woord van de eerste week. Alles loopt nu vast op het niet hebben van dit formulier. Het is een soort vicieuze cirkel, waarvan ik jullie de details ga bespraken. Het is iets wat ruim 4000 bedrijven op dit eiland niet hebben, maar wat wel verplicht is om eigenlijk alles aan te vragen wat je als bedrijf nodig hebt. Schiet mij maar lek, waarom het kan dat deze bedrijven kunnen functioneren want ik kan in ieder geval niets zonder dat papiertje.

Maar goed, er zit schot in de zaak. Sinds gisteren ben ik namelijk offiieel ingezetene van Curacao en kon ik richting de notaris om een aanvraag te doen voor een aanvraag voor de vestigingsvergunning. Hoera!

Tussen het werk door, zijn we ook al een keer naar het strand geweest en hebben we gister het eerste feestje bezocht.

Het is nu weekend, dus wordt het hoog tijd om nog met de voetjes in het zand te zitten.

Fijn weekend allemaal!

Ayo