Ein frohes neues!

Op donderdagmiddag valt het besluit, ik vertrek een dag eerder naar Oostenrijk dan verwacht. Ik zit nog op kantoor en ben eigenlijk te druk met vanalles om naar Oostenrijk te vertrekken en ben ook helemaal niet voorbereid op een eerder vertrek. Maar door familieomstandigheden bij de vriendin met wie ik hier naartoe zou vertrekken, besloot zij haar vertrek een paar dagen uit te stellen. De vliegtickets voor de rest van de crew waren al geboekt en het vliegtuig zat vol, dus daar kon ik ook niet meer mee. Er restte nog maar één oplossing, namelijk donderdagavond al vertrekken samen met mijn baas. Dus daar zat ik dan op kantoor de laatste dingen af te maken met een veel te hoog adrenaline gehalte. Snel naar huis door de storm, de laatste dingen samenpakken en hop op naar Oostenrijk.

Zo reden we de volgende ochtend Königsleiten binnen. Midden in een soort van sneeuwstorm. Je kon eigenlijk maar een paar meter voor je kijken. Heel apart, want ik kon me dus totaal geen voorstelling maken van waar ik terecht was gekomen. Wel had ik al snel door dat Königsleiten zelf echt een klein gat is. Er is een Spar supermarkt, een klederdrachtwinkeltje en wat skiverhuurzaken en that’s it. Gelukkig heb je hier ook niet veel meer dan dat nodig. Behalve als je panty’s wilt hebben voor onder je kerstjurkje, en ze bij de Spar op zijn. Maar ook dit was net optijd opgelost, want in Gerlos, het dichtstbijzijnde en iets groter gat, hebben ze een zelfs 2 Sparren en jawel daar waren de panty’s nog wel op voorraad.
Anyway, daar zat ik dan op vrijdagochtend in een koude kamer. De rest zou later die ochtend komen, dus konden wij nog even een powernap maken. Nog steeds vol adrenaline lukte dat niet helemaal. Dus ben ik maar alvast aan de slag gegaan met het uitpakken van de auto. Tegen de tijd dat deze uitgeladen was, kwam de rest van de crew aan en was het avontuur echt begonnen.

De eerste week stond in het teken van klussen en verkennen. Maar ook hebben we hier en daar de nodige meters sneeuw meegepakt. Er was geen kip op de piste te bekennen en de sneeuw was perfect. Heerlijk genoten van deze unieke momenten. De zon begon ook te schijnen en schijnt eigenlijk nog steeds (toevallig nu even niet, maar het is echt al 3 weken prachtig weer) Ook heb ik een hoop geleerd over het hotel en hoe alles in zijn werking gaat. Maar mijn hoofdtaak was het opzetten van een nieuw kassasysteem. Dit heb ik samen met de hulp van een collega vanaf 0 opgezet, en met een paar beperkingen werkt het nu prima. Hier waren we best trost op, omdat we alles zonder echte handleiding moesten uitpluizen. Gelukkig zat ik nog helemaal in de computermodus van mijn vorige project, dus dit kon ik nog een weekje langer doortrekken.
Na de klus week begon het echte werk. De eerste gasten arriveerden. Een gemêleerd gezelschap van vooral singles. Veel mensen die elk jaar naar de seizoensopening komen, dus een goede testcase om te kijken of het ze ook dit jaar weer zou bevallen. En het was een geslaagde start. Iedereen was erg tevreden.

Een rustig weekje, waarin ik ook zelf veel op de piste heb gestaan. Dit was echt super! De sneeuw was goed en elke dag scheen de zon. En hoewel ik het lesgeven best wel mis, bevalt het vrij skiën ook best wel goed. Ik kan nu zelf steeds volle bak skiën en ik merk dat ik in deze paar weken al veel vooruit ben gegaan. Ben nu ook vastbesloten om in mei voor mijn “landes” te gaan. Dit is het volgende level in de skileraren diploma’s. Ik ben benieuwd!

Na de rustige week brak de kerstvakantie aan. Ik kan hier kort over zijn. Ze zijn voorbij gevlogen! Het kerstdiner en sylvesterdiner waren erg geslaagd. Ook het weer was nog steeds goed. Hoewel het met de rust gedaan was, heb ik nog heerlijk kunnen skiën. Ook het werken in het hotel vond ik helemaal niet erg. Er kwam ook nog een oud collega voorbij en met haar ben ik nog een aantal keer de piste op geweest. Erg gezellig!
Op dit moment is het weer rustig in het hotel. Er is een Duitse school groep en er is een groep singles. Even rust dus na de hectische kerstweken. Hoewel ik betwijfel hoelang de Duitse kids zich gedeisd houden. Het enige probleem is nu dat er een soort van virus in het hotel heerst. Afgelopen week is bijna een hele verdieping getroffen en eergisteren is het ook overgeslagen op het personeel. Op dit moment voel ik me nog top en hoop ook dat dit zo blijft. En dat het blijft bij andermans kots opruimen in plaats van dat van mijzelf. (ja, ook dat hoort erbij helaas) We zijn dus de hele dag druk bezig met desinfecteren en we hopen dat het daarmee overgaat.

Tja wat kan ik nog meer vertellen… Het is hier overigens prachtig. We zitten tegenover een nationaal park en het uitzicht is fantastisch. De pistes zijn over het algemeen prima en je kan leuke tochtjes maken. Owja en het eten is hier prima! Lekker veel afwisseling, mij hoor je niet klagen! Ik heb leren rijden in een echte fourwheel drive jeep, ook een heel avontuur. Aangezien er bij het oefenen een auto de weg blokkeerde en ik een hellingproef moest doen op een besneeuwde weg die 19% omhoog liep. Maar het is allemaal goed afgelopen. Ook heb ik al veel mooie foto’s kunnen maken en hoop er nog veel meer te kunnen maken. Je schijnt hier ook mooi te kunnen wandelen, dus dat ga ik ook nog maar een keertje doen met de camera in de aanslag.

Voor nu een winterse groet vanuit een leuk hotel op een prachtige plek in Oostenrijk! Ciao!