Puzzelen voor gevorderden

En dan is het opeens bijna weer een maand later. Tijd voor een kleine update van mijn zijde.

De afgelopen maand is voorbij gevlogen. Maakte ik me bij de vorige blog vooral zorgen over maden, de afgelopen weken heb ik hele andere zorgen aan mijn hoofd gehad. Komen de pallets door de douane, zijn de kasten op tijd af, komt alles heel aan, kunnen we op tijd open, kan de kassa geleverd worden, doet de internet verbinding het, komt het pinapparaat op tijd etc etc etc.

Na de eerste twee weken hier had ik alle puzzelstukjes verzameld, maar in de 2 weken daarna moesten die allemaal in elkaar vallen. En zoals je weet, je kan de stukjes niet gewoon op de grond gooien om een geheel te krijgen. Maar alle stukjes moeten op de goede plaats geplaatst worden en moeten goed in elkaar passen. Dit was voornamelijk de uitdaging die ik deze weken aan moest gaan. En dat in een land waarbij niets vanzelf gaat en je overal bovenop moest zitten.

Gelukkig had ik de hulp van Joni, Mattanja en Kars, de laatste sloot na twee weken aan om de winkel in te richten. En zo was 26 september de dag dat de kasten zo goed als klaar stonden en de pallets arriveerden. Nadat ik tijdens het uitladen 3 hartverzakkingen had gehad, voornamelijk omdat de mensen die de boel uitlaadden nogal nonchalant met de spullen omgingen (lees een hele pallet donderde bijna op z'n zij). Maar goed, na een half uurtje uitladen stonden er 12 pallets voor de deur, die wij vervolgens moesten afstapelen en in de winkel moesten zetten. Dit was al een zware klus, maar wat er die dagen daarna kwam was eigenlijk nog 10 keer zwaarder. Alles moest uitgepakt worden! En dat was nou net niet hetgeen waar ik zozeer naar uit had gekeken. Maar wat moet dat moet, dus geen gezeur en uitpakken maar en uitpakken maar en uitpakken maar en uitpakken maar. Ik geloof dat ik in mijn slaap nog steeds bezig ben met uitpakken.

Na al het uitpakken, prijzen, enz enz. Was het precies een week later tijd om open te gaan. Nog niet met veel bombarie, maar gewoon open zodat wij er ook langzaam in konden komen.

Inmiddels zijn we een week open geweest en hebben we veel complimenten gekregen en positieve reacties. We krijgen vaak de vraag of het gaat zoals we dachten, maar dat is nog veel te vroeg om te zeggen. Wij zijn enthousiast en hopen dat ook over te dragen op de klanten.

Dan verder met het dagelijks leven op Curacao. Ik ben inmiddels gewend aan auto's die 's avonds zonder licht rijden, geen remlichten hebben, geen knipperlichten hebben, of een combinatie van alles. Dat hier niets vanzelf gaat. Dat de zon niet altijd schijnt en het enorm kan regenen. Het heel hard kan waaien, maar nu al een paar dagen windstil is. Dat de maden ook terugkomen als je de vuilnis iets te lang laat liggen en ik weer de gelukkige was om ze te ontdekken en op te ruimen. Ook ben ik gewend aan de rijstijl, die inhoudt dat links inhaald, rechts inhaald, 3 kilometer van de voren voorsorteerd, hard optrekt, zwaait als je in wilt voegen, of gewoon je auto dwars op straat zet als je wilt invoegen en daarna vrolijk glimlacht als het gelukt is. Toetert, ook als er geen reden voor is en stapvoets rijdt als het geregend heeft. Je niet op zaterdagavond boodschappen moet gaan doen, aangezien de lokale mensen deze avond hebben uitgekozen om massaal naar de supermarkt te gaan en het een hysterische boel is. En dat je je veel zorgen kan maken, maar dat vooral niet moet doen.

Van het leven op het eiland heb ik de laatste weken niet veel meegekregen. De spaarzame vrije momenten, zijn we er wel op uit geweest en geprobeerd de voetjes in het zand te hebben. Wat gelukkig ook wel een paar keer gelukt is.

Ik heb me ook aangemeld voor kitesurflessen en wilde zsm beginnen, totdat de leraar mij eraan herinnerde dat het regenseizoen is en er bijna geen wind is. Ahum, ohja dat is waar ook. Dat idee dus maar even in de ijskast gezet, maar zodra het weer gaat waaien dan ga ik op een plank aan een vlieger hangen. Ik kan niet wachten!

Vandaag was het een nationale feestdag en hebben we vrij gehad. Dit was heerlijk. Eerst lekker uitgeslapen (het regende heel hard, dus dat gaf een lekker "ik blijf nog even liggen" gevoel). Daarna kwam de zon door en zijn we naar het strand geweest. Zo werd het een top dagje.

Morgen weer aan de bak!

Ayo!